Spektakl ma cechy muzycznego monodramu. Jego bohaterką jest oczywiście tytułowa Kobieta, która opowiada o czasem banalnych, a czasem mocno zaskakujących wydarzeniach swojego życia. Przewija się w tych opowieściach wątek pragnienia wyrwania się z kamiennego kręgu obowiązków w świat marzeń, narastający niepokój i próby odzyskania wewnętrznej równowagi. Całość utrzymana jest jednak w pogodnym, pełnym humoru nastroju, dalekim od tragicznych wyborów. Towarzyszące tekstowi piosenki znane są z nagrań Haliny Kunickiej, piosenkarki niezwykle popularnej w latach 60. i 70. XX w. Wiele tekstów specjalnie dla niej napisali znakomici polscy autorzy: Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka i Ernest Bryll, a muzykę do wykonywanych w czasie spektaklu piosenek stworzył Jerzy Derfel. Halina Kunicka wydała 12 płyt ze swoim repertuarem, a jedna z nich nosi znaczący dla obecnego spektaklu tytuł „12 godzin z życia kobiety”. Do jej największych przebojów należą „Orkiestry dęte”, „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, „Lato, lato czeka”, „Od nocy do nocy”, „To były piękne dni”. W recitalu Joanna Wąż wykonuje jednak nie te najbardziej znane „urodzonym nieco wcześniej” wielbicielom talentu Haliny Kunickiej, lecz wciąż znakomicie brzmiące i trafiające do każdego pokolenia odbiorców, nastrojowe i znakomite poetycko piosenki Wojciecha Młynarskiego.

wykonanie: Joanna Wąż
scenariusz: Lech Mackiewicz
pianino: Albert Bezdziczek
gitara: Adam Janicki
kontrabas: Janusz Lewandowski
Foto: GOPHOTO.PL