Idea Trawnika BWA to stworzenie miejsca spotkania, rozmowy, bycia w chwilowej relacji, spajanej wspólnym piciem kawy lub herbaty. Ten codzienny rytuał, domowy i publiczny jest tu pretekstem do dialogu z zaproszonymi gośćmi, pracownikami galerii, lokalnymi aktywistami, ludźmi którym zależy na jakości otoczenia i mieszkania w Zielonej Górze. Sąsiedzi BWA, mieszkańcy miasta, wszyscy, którzy interesują się światem wokół, mogą się spotkać na trawniku, wejść do środka, zobaczyć galerię i wejść również do tych miejsc, które na co dzień są niedostępne dla publiczności. A także po prostu i może przede wszystkim pogadać przy kawie. Monika Augustyniak zaprasza na trawnik.

Mieszkam pomiędzy Anglią a Polską, Zieloną Górą a Colchester.
Gdy jestem w Anglii tęsknię za domem w Zielonej Górze; po długim pobycie w Polsce z ulgą wracam do Colchester. Oba te miejsca zawsze wiążą się z czasowym pobytem, bo przecież tak jak po świętach i wakacjach muszę wrócić do pracy do Anglii, tak kiedyś spakuję wszystko i wrócę na stałe do Polski. Pytanie tylko kiedy?
Projekt „Trawnik BWA” jest jak pomost pomiędzy tymi dwoma światami.
Zazwyczaj przed planowanym wyjazdem miesiącami śledzę przez internet najświeższe informacje z Polski, by potem, podczas wakacji, snuć się po rodzinnym mieście, porównując wszystko dookoła z Anglią.
Tym razem jednak, dzięki projektowi, mam nadzieję zrobić coś więcej. Chcę nie tylko zaobserwować kim są przechodnie w mieście, o którym tak często myślę, ale przede wszystkim zbadać, kim stanę się ja. Wszak z osoby przyjezdnej zamienię się w kogoś, kto ma pracę i obowiązki, nawet jeśli będzie to parzenie darmowej kawy w ogródku miejskiej galerii.

Monika Augustyniak (ur. 1981), odkąd pamięta nie lubiła kawy. Nawyk jej picia przyszedł z wiekiem, gdy na emigracji w Anglii zaczęła odwiedzać sieciowe kawiarnie, by podsłuchując rozmowy szlifować angielski oraz bezkarnie gapić się na przechodniów.
Na Trawniku BWA parzy przywiezioną z Anglii, tanią kawę (i herbatę) z supermarketu.